Bi all dat Nee ward de oole Handwerkskunst vergeeten
Plattdeutsche Geschichten
In de School ward de Kinner ob Digitalarbeit un künstliche Intelligenz getrimmt. Dat schient fürchterlich wichtig to sien. Is dat dat, wat uns in de Tokunft glücklich mokt oder gift dat ok noch wat Bederes?
De eene Bengel, 16 Johr old, kreeg tofällig een Book „Handwerkliche Bootsbaukunst“ in de Hannen, mit een Plon, wo man sik ut Holt sülbens een Boot buen kann.
He weer Füüer un Flamm. Dat weer mol wat, mit een eegen Boot ob de Ostsee to schippern. He dörf de Garage as Warkstee inrichten. Wat he an Warktüch un Holt bruken deit, steiht in dat Book. Sien Sporbook von Oma keem em to pass.
Een oolen Schiffstimmermann wull em wiesen, wo sowat geiht. Ok sien Fründen wulln em bi`n Bootsbau helpen. So een Idee is mol wat Besünneres.
De Kiel ut astreinet Holt ward no den Plon trechhobelt un ünne Woderdampf hinbogen un fastlegt. De Kiellegung ward begoten. De Spanten no genaue Schablonen anfertigt un in glieken Abstand obstellt. De Schiffstimmerman wiest jem, wo se de Planken profilieren, ünner Dampf weich biegen un an de Spanten anschruben mööten.
De Jungs weern so flietig, dat se keen Tiet mehr för Schoolarbeiten harrn. Se hebt sik ob de Finger kloppt und kunnen dat Laptop nich mehr so gau in de School bedienen. De Öllern kreegen een Brandbrief. Wenn de Jungs so wieder mokt, seilt se digital achterut. Dat geiht nich, anners hebt se keen Tokunft. De Arbeiten müten se instelln un blots in den Ferien dörfen se wiedermoken. Lustlos hebt se de Schoolarbeiten mokt un schlechte Noten kreegen.
De Schiffstimmermann hett se lobt. Dat se dat so fein henkreegen harrn, hett he nich dacht. In de Ferien wulln se nich mit de Öllern verreisen. Dor weer so veel Arbeit, um dat Boot fardig to moken.
Decksplanken, Ruderanlog, Mast, Beschläge un de Segel bi`n Segelmoker ut brunen Tuch neihen, Takelage obrüsten.
No een Halfjohr weert so wiet, allns schleifen un mit Bootlack ob Hochglanz bringen.
De Lack weer noch nich dröög, roop ob een Hänger un Stapellauf in Ratzeburg.
Hurra, dat Boot rutscht in de Ratzeburger See. För een Ogenblick kieken se sik an. Dat Boot is dicht un los geiht de Jungfernfohrt mi dree Mann ob den scheunen See.
De Een mut mol Pipi un fallt dorbi öber Bord. Wat für een Spijöök.
Dürch de Wakenitz, in Lübeck öbersetten in de Trave, bit no Travemünde, rinn in een vörnehmes Fisch-Lokol. De Büxen weern noch backig von den frischen Bootslack un bie`n Obstohn backt de Polsterstöhls am Achtersen – wo pienlich.
Rut öber de Lübecker Bucht no Pelzerhaken. Neben dat Mädchenheim hebt se jümmer ehr Zelt obslogen. Dor kunnen se mit dat Boot angeben un as Seemänner groot rutkomen.
Ob dat Abitur hebt de dree Jungs verzicht, ne Lehr mokt un sünd glückliche Handwarker worden. De digitale Entwicklung nutzt se as Help bi ehre Handwerkskunst.
De Tokunft is jem seeker, in de Zeitenwende ward se nödig brukt.
Hinni Jürjens
